Bir kaç gündür ne kadar çok yazıyorum ben böyle..oysa kar yolları kapatmış ben evde el ense pijama ve hastalık modundayım..sıradan bile demeyeceğim bir kaç gün..E insan daha mı çok kalıyor kendıyle o yuzden mi yazmayı çekiyo canı..?? bilinmez..ama bunu uzatmayacağım..anneme söz verdim erken uyuyacağım bugün..(saat : 05:22)
En özel filmlerimden biri olan eternal sunshine ı arşivden bulup pijamalı ve karlı soguk bi günde tekrar izlemek mi beni bunca düşünce ve hüzne saldı acaba..
şöyle ki :
Kar lapa lapaydı başladı dökülmeye..ben önce makarna yapıp kendime en şahanesinden afiyetle yedim kahvemi alıp koltuğuma geçtim..gri gökyüzü fonuyla izledim filmi..film bitti muthiş soundtrackiyle..ayağa kalktım..akşam olmuş,kar yolları kapatmış hala bıkıp usanmadan yağıyordu..Karşı apartmanın yanmayan ışıklarını gördüm ilk..ve anında sokaktaki insanlara kaydı butun dıkkatım..kardan adam,kartopu vs..içinde kar kelımesı geçen insanoğlunun en az 2 kişiyle gerçekleştireceği bir dolu eylem anlayacağınız..
tabi ben romantizmin doruklarında dolaşıp böyle bir günde yalnız sadece pencereden izlemekle yetindim..elim telefona gitti..sonra msn listeme..bu olmaz şu gelmez öbüründen haz etmem..
Anladım ki yalnızdım..
Böyle durumlarda iç geçirip..ahhh hayat ne garip!! derim genelde..
Evet hayat garip..
oysa tek istediğim ellerimi açıp gökyüzüneee soğuğu hissetmekti..karların arasına uzanıp meşk etmekti,burnumu ve yanaklarımı hissetmeden yürüyüş yapmaktı koşmaktı..ama yalnızdım ve pencerenin iç kısmından izlemekle yetindim..bir daha ki karları bekle ceren diye hayıflandım..
ayağa kalktım..ışıklarımı açtım..kahve hazırlayıp annemi aradım..
kapattığımda gülümsuyordum..
--Hayatı,yağmuru,karı yalnızca pencereden izleyip tüm ömürleri boyunca yürüyemeyecek koşamayacak insanları düşünüp,,Şükrettim..
Gülümsüyordum..
(saat : 05:58 )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder