2.9.12

bazen.

Bazen de böyle başlarsın hikayelere.

Hep biraz eksik ya da biraz daha çok diğerinden. Kelimeler yetmez bazen konuşmaya cümleler üzerine devrilir. Hem yalnızlıkla büyütüp kendini hem de sessizlik acıtıyor, diye mızmızlanır durursun.

Her şeye gülüp keyfedersin, ama bir kavanoz kapağını açamayınca karanlık mutfağın köşesine dökersin tüm üzüntüleri mesela. 15 dakika sürer en fazla. Dökülenleri toplar yalnız evin sessiz salonuna geçersin.

Ellerin ve yüzün kalır duvar dibinde.

Bir arkadaşın babasını kaybeder o sırada, sen karanlıkta kalmaktan korkarsın. Tüm kapılar yüzüne çarpar gün olur, sen kapı açıkken uyuyamazsın.  Hayat sen 'ne yaparım' dersen elinin tersini gösterir bazen adama. Pişkinlikten gülersin.

Dostların varsa eğer onlar bazen susar, sessizleşir. Sitemlere boğulur gibi olursun. Ses etmeye halin yoktur, acıtırsın susarak kendi canını. İnsanın canı pekte bir şey çekmez böyle zamanlarda. Kimse seni duymaz, duymasınlar da istersin.

Tırnaklarının kastı kendi etinedir canının çünkü. Kendine batırmadan iyileşmezsin.

Sorular bazen daha çok birikir, tüm varlığınla altında kalırsın. Yok olur gibi. Kalbi kırılıyor insanın hep, haklısın. Ama dizlerin kalbinden daha çok sızlarsa bazı geceler, uyutmayan hangisidir bilirsin.

Sorular hep birikir, sevdiğin adamları yanyana koyarsın bir gece. Her biri ayrı ayrı güzelleşir sen yan yana gelince. Görüntüler karışır. Birini gögsüne sarar, birini gözlerine koyarsın, diğeri hep çocuktur yanında, nereye gitsen. Kaybolur diye elleri, hep sımsıkı tutarsın. İnsanın babası yaşlanır da kendi nasıl hiç büyümez ki?

Sorular hiç bitmez.

Bazen hangisi senin evin şaşırırsın.

Bazen uyuyamazsın.

Bazen işe yaramazsın. Bazen zaten işin olmaz.

Bazen her şey üst üste gelir, sen altında kalır ezilirsin. Bazen her şey üst üste gelir, ama üstesinden gelirsin.

Bazen nefesini çeviremezsin ağzında, bazen şarkılar bitmez.

Fotoğraflar kararır. Güneş sarartsın istersin.

Seversin bi adamı, sevişemezsin bazen.

Bir hastalık sahipsizdir ortada, senin olsun istersin.

Bazen kimi dostlar yeterince önemsemez. Dertleneyim buna dersin de yer yoktur bazen.

Bazen sen, sen olmazsın.
 
Çünkü bazen cesaretin kalbinden daha çok kırılır. Kendi hikayeni  'Ben' gibi değil. 'Sen' diye yazarsın.



Hiç yorum yok: