2.2.11

İyiuykular ironisi.

Üstüme dökülüyor sesin,
Omzuma,
En çok,
gögüs kafesime.
Nasıl sıcak..
Nefes alamıyorum.
Dokundukça
İçime.
Sana üfleyerek veresim geliyor tüm bildiklerimi,
Ağzından akıyorum,
Bu gece,
Mütemadiyen,
her gece.
Sessizlik.
Çok derin.
Canın acıyor mu,
Gözgöze gelince,
Benimle.. ?
Dur.
Adımları hızlandı,
Kalbimin.
Burda şuan her şey çok fazla.. Gece.
Karanlık ve.
Lütfen..
Tüm bu olanlar..
İronik, diye.
Gülme.
hissetmeye çalışmak, seni
Uyurken.
Uzakken.
hangi ruyadasın ?
Cevap yok.
Üstüme dökülüyor sessizliğin.
Kapatıyorum seni,
gözlerimin üstüne.
Daha önce hiç bu kadar güzel göz kapaklarım olmamıştı..
Ama
Şimdi
Sayende..

Hiç yorum yok: