7.10.10

Saklanmak.

Boş bir banktan karşımdaki sahili izliyorum. İnsanlar var. Işıklar ve evler. Hikayeler bir de.
Küçük kızı olup annemin yeniden saçlarımı örüyorum. Çocukluğuma dönüyorum. Gülümsüyorum. Henüz kırılmamış henüz aldatılmamış başka bir insan tarafından.
O sahilde olmak istiyorum. Önümdeki denizi aşıp.
Adım atıyorum, yol alamıyorum.

Farkediyorum ki aslında kendi çıkmaz sokaklarımda kaybolmak üzereyim ben. Karanlıktan korkmam çıkmazlarımla orantılı. Çelişkilerimi ise adlandıramıyorum. Annemim küçük kızı olmayı deniyorum, deniyorum, gülümseyemiyorum.

Karşımdaki sahile bakıyorum. İnsanlar var, evler ve hikayeler.

Hiç yorum yok: